ม้าพันธุ์ลิปิซานเนอร์ (Lipizzaner) พันธ์ม้าที่ของยุโรปที่ขึ้นชื่อว่าสง่างาม และ ทรงพลัง พวกมันถือกำเนิดในยุโรปตอนกลางแถบประเทศออสเตรีย พวกมันได้รับความนิยมในหมู่ชนชั้นสูงและขุนนางของยุโรปเช่น พวกฮับส์บูร์กที่เคยเรืองอำนาจในออสเตรียและสเปน พวกมันได้รับความนิยมมาตลอดจวบจนถึงช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 นาซีเยอรมันได้ผนวกออสเตรีย และพวกเขาก็ได้ครอบครองม้าที่ขึ้นชื่อว่าเป็น 1 ในสายพันธุ์ที่ดีที่สุดในยุโรป พวกเขาได้ตั้งโรงเพาะม้าในเมือง ฮอสเทาส์ (Hostau) ซึ่งอยู่ในประเทศ เชโกสโลวาเกีย เพื่อที่จะได้เพาะพันธุ์มาสายพันธุ์อารยัน หรือ ม้าที่สมบูรณ์แบบตามแบบฉบับของนาซีเยอรมัน แต่สงครามโลกครั้งที่ 2 แน่นอนว่าก็จบลงด้วยความพ่ายแพ้ของเยอรมันในช่วง เมษายน ค.ศ.1945 เรียกได้ว่าความพ่ายแพ้ของเยอรมันมิอาจหลีกเลี่ยงได้ สหภาพโซเวียต ได้เคลื่อนทัพมาปลดปล่อยประเทศและเมืองที่เยอรมันยึดครองทางตะวันออก ส่วนทางตะวันตกก็จะเป็น สหรัฐอเมริกา ซึ่งทางพันธมิตรได้ตกลงกันชัดเจนแล้วว่า เชโกสโลวาเกีย โซเวียตจะเป็นฝ่ายรับผิดชอบ
ม้าลิปิซานเนอร์ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 18
ทั้งนี้ กองทัพที่ 3 ของ นายพลจอร์จ เอส แพตตัน (George S. Patton) แห่งสหรัฐอเมริกา อยู่ห่างจาก ฮอสเทาส์ เพียง 20 ไมล์ ในขณะที่กองทัพแดงโซเวียตอยู่ห่างถึง 40 ไมล์ และยังมีทหารเยอรมันใน ฮอสเทาส์ อยู่จำนวนหนึ่ง รวมถึงม้าพันธุ์ลิปิซานเนอร์อีกกว่า 400 ตัว และจากข่าวกรองที่ได้มานั้นพวกโซเวียตนั้นไม่ได้มีแนวทางในการดูแลพวกสัตว์เหล่านี้เท่าไหร่เช่นในฮังการี พวกเขาก็ได้นำม้าพันธุ์ลิปิซานเนอร์ไปใช้แรงงานเยี่ยงม้าปกติ แถมถ้าเยอะเกินไปจนดูแลไม่ไหวพวกโซเวียตก็จะยิงมันทิ้ง!! พันเอก โฮลเตอร์ (Colonel Holter) ผบ.กองพันทหารม้าลาดตระเวนที่ 42 ซึ่งทำหน้าที่เจ้าของฟาร์มม้าใน โฮลเตอร์ เขารู้สึกผูกพันกับม้าเหล่านี้และเห็นว่ามันล้ำค่าเกินกว่าที่จะตกในมือโซเวียต โฮลเตอร์ แอบเดินทางไปหาอเมริกา เพื่อขอยอมจำนนและยกม้าทั้งหมดให้แก่พวกเขาโดยไม่มีการสู้รบ ซึ่งเขาก็พบกับ พันเอก ชาร์ล แมน ลีด (Colonel Charles M. Reed) คนเวอร์จิเนีย ซึ่งก็รักม้าเช่นกัน
จอร์จ เอส แพตตัน ผบ.กองทัพที่ 3 แห่งสหรัฐอเมริกา
ที่มา -https://www.nationalww2museum.org/sites/default/files/styles/wide _medium/public/2020-12/Image%201%20-%20Jeremy%20Collins.jpg
รีด รู้ว่าจะเกิดปัญหาทางการเมืองขึ้นทันทีหาก อเมริกา นำกำลังพลเข้าไปยึด ฮอสเทาส์ เพราะจะเป็นการล้ำเข้าไปใน เชโกสโลวาเกีย ซึ่งจะเป็นการผิดข้อตกลงกับโซเวียต ลีด ปรึกษากับ ผบ.ของเขา นายพลแพตตัน ว่าจะเอายังไง แพตตัน ตอบสั้นๆว่า “ไปเอาม้ามาและให้เร็วด้วย!!” ปฏิบัติการชิงม้าจึงได้เริ่มต้นขึ้น รีด ได้ส่งชุดปฏิบัติการพิเศษนำโดย พันตรี แอนดริว (Major Andrew) ซึ่งมีทหารแค่ 350 นาย รถจิ๊ปติดปืนกล และรถยานเกราะเบา M8 อีก 2 คัน รถถังเบา Chaffe อีก 5 คัน พวกเขาต้องบุกเข้าลึกเข้าไปใน เชโกสโลวาเกีย 20 ไมล์ ซึ่งต้องฝ่าทหารเยอรมันที่ยังอยู่ที่นั้นนับหมื่นและยังไม่รู้ข้อตกลงลับระหว่าง รีด และ โฮลเตอร์ ปฏิบัติการได้เริ่มวันที่ 28 เมษายน ค.ศ.1945 และก็เหลือเชื่อนั้นคือพวกเขาพบการต้านทานเล็กน้อยจากเยอรมัน และสามารถทะลวงไปถึง ฟาร์มม้าได้แอนดริว ได้นำกำลังพลบางส่วนขนย้ายม้าที่ตั้งครรภ์กลับไปก่อน และเหลือผู้กอง โทมัส สจ๊วต (Captain Thomas Stewart) ซึ่งมีแค่กำลังพล 180 นาย รถถัง และ รถยิงเครื่องยิงลูกระเบิดอีก 2 คัน ซึ่งพวกโซเวียตก็กำลังใกล้เข้ามา!!! และม้าเองก็ยังคงถูกช่วยไม่หมด!!
ทหารอเมริกันและเยอรมันที่ยอมจำนนกับม้าพันธุ์ลิปิซานเนอร์
สจ๊วต เลยต้องหากำลังพลเพิ่มเติมซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็คือพวกเยอรมันที่ยอมจำนนไปนั้นเอง!! พวกเขาเองก็เกลียดและกลัวโซเวียตเช่นกัน จึงพร้อมจะจับอาวุธขึ้นสู้กับโซเวียตเคียงบ่าเคียงไหล่อเมริกา ในขณะเดียวกันก็ยังมีทั้งทหารพันธมิตรที่ตกเป็นเชลยเยอรมันและได้รับการปล่อยตัวมาก็พร้อมสู้เช่นกัน รวมถึงพวกคอสแสค อันเป็นนักรบเร่ร่อนบนหลังม้าและก็เกลียดโซเวียตเช่นกันพวกเขาก็มาช่วยอเมริกันในครั้งนี้ แต่ก่อนที่จะเจอโซเวียตผลปรากฏว่าพวกเขาต้องเจอกับกองกำลังหน่วย SS หน่วยองครักษ์ส่วนตัวของฮิตเลอร์ ที่ก็ได้รับคำสั่งให้มาขับไล่พวกอเมริกัน ซึ่ง สจ๊วต และกำลังผสมของเขาก็สามารถยันพวก SS ได้สำเร็จ
การล่าถอยของทหารอเมริกันระลอกสุดท้ายนั้นแม้ทหารอเมริกันจะไม่มีรถพอจะบรรทุกม้าแต่หลายคนที่มีทักษะขี่ม้าก็ได้ควบมันกลับมาแทน
ที่มา – https://i0.wp.com/militaryhistorynow.com/wp-content/uploads/2018/11/ Cowboy.jpg?re size=768%2C3 93&ssl=1
ผ่านไปไม่นานนัก รีด ก็มาพร้อมกับยานยนต์รถบรรทุกพาม้าที่เหลือกลับ ซึ่งถึงแม้รถบรรทุกจะไม่พอขนม้าทุกตัว แต่ก็มีทหารอเมริกัน เยอรมัน และพวกคอสแสค หลายนายที่ช่ำชองการขี่ม้า พวกเขาควบม้าหนีออกจาก ฮอสเทาส์ อย่างหวุดหวิด เพราะในเวลานั้นกองทัพโซเวียตขนาดมหึมาเคลื่อนมาถึง ฮอสเทาส์ แล้ว!! และก็โชคดีพอที่พวกโซเวียตก็ไม่กล้าเสี่ยงที่จะปะทะกับอเมริกา ปฏิบัติการชิงม้านี้จึงประสบความสำเร็จ ด้วยความที่ สจ๊วต และทหารที่ถอยกลับมาในห้วงสุดท้ายควบม้ากลับมาราวๆกับ คาวบอย ปฏิบัติการนี้จึงมีชื่อว่า “Operation Cowboy” ทุกวันนี้ลูกหลานของเหล่า ลิปิซานเนอร์ ยังคงโลดแล่นและแสดงความสง่างามอยู่ทั่วโลก ส่วนหนึ่งก็ต้องขอบคุณเหล่าทหารกล้าของทั้ง 2 ฝ่ายที่พยายามจะปกป้องมันไว้ไม่ให้โดนทำร้าย
